ZWIĄZEK KOMPOZYTORÓW POLSKICH

KOMUNIKAT ZWIĄZKU KOMPOZYTORÓW POLSKICH
o przyznaniu
Dorocznych oraz Honorowych Nagród Związku Kompozytorów Polskich

W dniu 10 czerwca 2013 Jury w składzie: Iwona Lindstedt (przewodnicząca), Zbigniew Bagiński, Krzysztof Knittel, Jacek Rogala i Zbigniew Skowron przyznało Doroczne Nagrody Związku Kompozytorów Polskich. 

Laureatami nagród zostali:

Zofia CHECHLIŃSKA – za wybitne dokonania w zakresie chopinologii, ze szczególnym uwzględnieniem wydań faksymilowych utworów Fryderyka Chopina;

Elżbieta SIKORA – za wybitną twórczość kompozytorską, operę "Madame Curie" i działalność kuratorską.

W dniu 5 czerwca 2013 Prezydium Związku Kompozytorów Polskich przyznało Nagrody Honorowe Związku Kompozytorów Polskich  za zasługi w propagowaniu polskiej muzyki współczesnej. Laureatami nagród zostali:

Hanna GAWROŃSKA– za kilkadziesiąt zamówień utworów polskich kompozytorów adresowanych do młodych odbiorców, nowatorskie formuły prezentacji  zamówionych utworów oraz wieloletnią działalność w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu;

Olgierd PISARENKO – za działalność pisarską, felietonistyczną i recenzencką, w szczególności w „Ruchu Muzycznym” i Polskim Radio; wieloletnią pracę w Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” w tym jako Przewodniczący Komisji Programowej tego festiwalu;

Adrianna PONIECKA-PIEKUTOWSKA– za ideę i realizację programu promocji młodych kompozytorów w ramach działalności Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego oraz zaangażowanie na rzecz nowej muzyki i jej twórców. 

Doroczna Nagroda Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie muzyki przyznawana jest od 1949 roku. Wśród jej laureatów są: Zygmunt Mycielski, Witold Lutosławski, Grażyna Bacewicz, Witold Rowicki, Hieronim Feicht, Tadeusz Baird i Józef Patkowski.

Nagroda Honorowa Związku Kompozytorów Polskich przyznawana jest osobom i instytucjom od 1971 roku. Wśród jej laureatów są: Nadia Boulanger, Bohdan Wodiczko, Stefania Woytowicz, Ivan Monighetti, Iannis Xenakis, Adrian Thomas i Andrzej Chłopecki.  

Uroczystość wręczenia nagród ZKP będzie miała miejsce w dniu 15 września w czasie 56. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”.  

Zofia Chechlińska- w latach 1951-56 odbyła studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek: muzykologia. W latach 1959-1961 współpracowała przy przygotowywaniu Katalogu Tematycznego dzieł Chopina pod kier. prof. dr hab. J.M. Chomińskiego. 1961-1965 odbyła studia doktorankie w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie, gdzie pod kierunkiem prof. J.M. Chomińskiego przygotowała rozprawę doktorską pt. Faktura fortepianowa Chopina.

W marcu 1966 uchwałą Rady Naukowej Instytutu Sztuki PAN uzyskała na jej podstawie stopień doktora nauk humanistycznych. Następnie (1967-1968) była adiunktem na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie prowadziła wykłady w historii muzyki. Od 1 stycznia 1969 roku pracuje w Zakładzie Historii Muzyki Instytutu Sztuki PAN w Warszawie, najpierw jako adiunkt, a następnie docent. W latach 1981-1992 była kierownikiem tego Zakładu. Równocześnie w 1989 roku podjęła pracę w Katedrze, a obecnie Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie przez 20 lat prowadziła wykłady i seminaria z zakresu edytorstwa muzycznego oraz powszechnej i polskiej historii muzyki okresu klasycyzmu i romantyzmu. W 1996 roku habilitowała się na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie rozprawy Wariacje i technika wariacyjna w twórczości Chopina.

Z. Chechlińska jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich gdzie w latach 1969-75 była członkiem Zarządu Sekcji Muzykologów, kolejno jako sekretarz a następnie wiceprzewodnicząca. Jest również członkiem stowarzyszenia "Polska Akademia Chopinowska".

Zainteresowania Z. Chechlińskiej koncentrują się na twórczości Chopina oraz polskiej muzyce XIX wieku. Z tego zakresu opublikowała szereg prac. Założyła i redagowała serię poświęconą kulturze muzycznej XIX w. (Szkice o kulturze muzycznej XIX w.), z której w latach 1971-84 ukazało się 5 tomów. Jest członkiem kollegium redakcyjnego wydanictwa seryjnego Monumenta Musicae in Polonia, w którym kieruje podserią poświęconą opera omnia kompozytorów XIX wieku.

Od 30 lat jest również członkiem redakcji "Rocznika Chopinowskiego" i "Chopin Studies", wydawanych przez Towarzystwo im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest także redaktorem wielu tomów wydania źródłowo-krytycznego dzieł Henryka Wieniawskiego przygotowywanego przez Towarzystwo Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu.

Od 2005 roku Z. Chechlińska jest redaktorem naczelnym monumentalnej serii Dzieła Chopina. Wydanie Faksymilowe wydawanej przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina

Elżbieta Sikora - ukończyła studia na Wydziale Reżyserii Muzycznej u Antoniego Karużasa w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1968-70 studiowała muzykę elektroakustyczną w paryskiej Groupe de Recherches Musicales pod kierunkiem Pierre’a Schaeffera i François Bayle’a. Po powrocie do Warszawy odbyła studia kompozytorskie w klasie Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1973 wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim utworzyła grupę kompozytorską KEW, z którą występowała na koncertach w Polsce, Szwecji, Austrii i Niemczech. Od 1981 mieszka we Francji. Uczestniczyła w kursie muzyki komputerowej w IRCAM, uzupełniała naukę kompozycji u Betsy Jolas. Jako stypendystka Rządu Francuskiego, miasta Mannheim i Fundacji Kościuszkowskiej pracowała pod kierunkiem Johna Chowninga w Centrum Badań Komputerowych Muzyki i Akustyki (CCRMA) przy Stanford University w Kalifornii. W 1999 uzyskała tytuł doktora w zakresie kompozycji w Akademii Muzyczenj we Wrocławiu. Obecnie jest profesorem Konserwatorium w Angoulême, gdzie prowadzi zajęcia z kompozycji muzyki electroakustycznej oraz warsztaty dźwiękowe w Ecole Supérieure de l’Image w Angoulême.

Elżbieta Sikora jest laureatką wielu nagród, m.in. II nagrody na Konkursie im. Carla Marii von Webera w Dreźnie w 1978 za operę Ariadna (1977), wyróżnień na Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges w 1980 za utwór Ziemia jałowa na taśmę (1979) i Lettres à M. pour bande (1980), I nagrody na Konkursie dla Kompozytorek w Mannheim w 1982 za utwór Guernica – hommage à Pablo Picasso na chór mieszany (1975-79), otrzymała też dwie nagrody SACEM w 1994: Prix pédagogique za Chant’ Europe pour trois choeurs d’enfants et orchestre de chambre (1993) oraz Prix du printemps za całokształt twórczości. W 1996 francuskie Stowarzyszenie Autorów i Kompozytorów Dramatycznych przyznało jej nagrodę za operę Wyrywacz serc (1984-86). W 1997 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasług Rzeczpospolitej, w 2004 uhonorowana została przez Ministra Kultury Francji najwyższym francuskim odznaczeniem Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres. W 2002 otrzymała Wyróżnienie Specjalne Jury de l’Académie du Disque Lyrique w Paryżu za Le Chant de Salomon pour soprano et l’ensemble (1992) i Eine Rose als Stütze na sopran i fortepian (2000) wydane na płycie Chant du Monde/Harmondia Mundi. W 2008 została laureatką nagrody w kategorii muzyka poważna w plebiscycie „Gazety Wyborczej" Sztorm Roku 2007 za Koncert Oliwski na na organy i orkiestrę (2007).
Utwory Elżbiety Sikory prezentowane były m.in. na „Warszawskiej Jesieni”, „Poznańskiej Wiośnie Muzycznej”, Avignon Festival, Festival Estival w Paryżu, „Syntèse” w Bourges, Festival ICMC w Bukareszcie, Brighton L’Espace du Son, Festival Acousmatique de Bruxelles, „Fylkingen” w Stockholmie, Dresden Music Festspiele, Braunschweig Festival i Berlin Festspiele.  Wykonywały je m.in. zespoły Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, Warszawskiej Opery Kameralnej, Ballet of Monte Carlo, Annabella Gonzales Danse Theater, Centre Pompidou, Orkiestra Filharmonii Narodowej, Orkiestra Filharmonii Poznańskiej, Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Nouvel Orchestre Philharmonique de Radio France, Orchestre Poitou-Charentes, Orchestre Stadt Ulm, Kwartet Wilanów, Camerata Varsovia i Ensemble Itinéraire. Zostały też nagrane przez Polskie Radio, WRD i Radio France.           

Hanna Gawrońska – absolwentka psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1987 roku animatorka sztuki, główny instruktor w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu. Autorka wielu projektów artystycznych, między innymi cyklu koncertów muzyki współczesnej Muzyka i zabawa, organizatorka konferencji naukowych i prezentacji muzycznych na Biennale Sztuki dla Dziecka, od 2009 roku koordynator merytoryczny Biennale.

Olgierd Pisarenko – krytyk muzyczny. Absolwent muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1972 Redaktor dwutygodnika „Ruch Muzyczny”, w latach 2008-2013 Redaktor Naczelny tego pisma. Jest autorem licznych publikacji, głównie na łamach „Ruchu Muzycznego” oraz autorem audycji radiowych. Zajmował się też programowaniem wydarzeń w Filharmonii Narodowej w szczególności związanych w muzyką współczesną. Od 1972 związany z festiwalem „Warszawska Jesień”, w latach 1987-1995 przewodniczący Komisji Repertuarowej festiwalu. Był członkiem jury Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie muzyki poważnej OPUS.

Adrianna Poniecka-Piekutowska– ukończyła studia w  Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Pracując w Ministerstwie Oświaty i Wychowania stworzyła m.in. Ogólnopolski Konkurs Muzyki Dawnej „Schola Cantorum” w Kaliszu i Bydgoskie Impresje Muzyczne – Międzynarodowe Spotkania Muzykującej Młodzieży Szkolnej. Efektem działań A. Ponieckiej jako dyrektora Departamentu Edukacji Artystycznej w Ministerstwie Kultury i Sztuki jest m.in. stworzenie 3-etapowego Festiwalu Polskiej Pieśni Chóralnej z udziałem setek chórów z całej Polski, które również przygotowywały prawykonania najnowszych utworów pisanych na ten  Konkurs. Powstał również „Koncert Roku” dla studentów wszystkich uczelni muzycznych, którzy przez 3 dni każdego roku w Warszawie prezentowali twórczość polskich kompozytorów, a następnie wprowadzali te pozycje do programów proponowanych na wyjazdy zagraniczne. Intensywna współpraca z Festiwalem Do-Re –Mi w Łodzi doprowadziła do włączenia szerokiej rzeszy uczniów szkół muzycznych w przygotowanie prawykonań prezentowanych na tym Festiwalu, a następnie wprowadzenie ich w krwiobieg szkolnictwa muzycznego.

W roku 2006 powołana została na stanowisko dyrektora Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego. Tworząc od podstaw tę nową instytucję kultury w obszarze działań merytorycznych jest autorką kilku programów, a wśród nich 4 – letniego Programu opieki nad młodymi kompozytorami (2007 – 2010). Równolegle z działalnością merytoryczną Adrianna Poniecka tworzyła niezbędne warunki ( w tym finansowe) dla rozpoczęcia budowy siedziby CENTRUM w, które otwarte zostało w Lusławicach w maju 2013 roku. Poza działalnością zawodową Adrianna Poniecka była wieloletnim prezesem Polskiej Sekcji ISME ( Międzynarodowe Stowarzyszenie Wychowania Muzycznego). Obecnie jest członkiem Zarządu Polskiej Rady Muzycznej i członkiem Rady Programowej Instytutu Muzyki i Tańca.